Σε μιαν άκρη του σκοινιού ήταν το καραβάκι και στην άλλη καθόταν σταυροπόδι η Νέλλη, με το πηγούνι ανάμεσα στα χέρια της, ενώ το κατοικίδιό της, μια χελώνα που την έλεγαν Κολόμβο, χουζούρευε στον ήλιο. Ο Κολόμβος ήταν πολύ νυσταλέα χελώνα, αλλά όταν ξυπνούσε είχε πάντα ένα βλέμμα λες κι είχε ταξιδέψει σε κάποιο πολύ ενδιαφέρον μέρος, αλλά δεν επρόκειτο να σου το αποκαλύψει ποτέ.
Η Νέλλη, το κορίτσι, ήταν η κόρη του Κάπτεν Πίμποντι, και της έλειπε ο πατέρας της, αν και δε θυμόταν να τον είχε γνωρίσει ποτέ. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι η αλληλογραφία του μαζευόταν ντάνα σ' ένα ντενεκεδένιο κουτί στο διάδρομο και ότι έκανε συλλογή από εξωτικά σαλιγκάρια...
Η Μαρίζα Ντεκάστρο έγραψε:
Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το ταξίδι της Νέλλης σαν μια κοριτσίστικη ιστορία απ’ αυτές που γράφονται τελευταία με σκοπό να ανατρέψουν τα γυναικεία στερεότυπα. Μόνο που δεν αρκεί τα κορίτσια να κάνουν αντρικές δραστηριότητες, όπως να παίζουν ποδόσφαιρο και να χειρίζονται σπαθιά, να χάνουν δηλαδή τη θηλυκότητά τους για να σταθούν ισάξια απέναντι στα αρσενικά, γιατί έτσι δημιουργείται ένα άλλο στερεότυπο, σαν εκείνο για το οποίο κατακρίθηκαν αρκετές φεμινιστικές ομάδες της δεκαετίας του ’70.
Η Νέλλη, αντίθετα, είναι μια μικρή και άξια νοικοκυρά που δεν αρνείται στιγμή αυτή της την ιδιότητα, αλλά τη χρησιμοποιεί με εφευρετικότητα και λογική, μεθοδικά και με γνώση για να οργανώσει το ταξίδι της και να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες του: πλέκει με ψιλές βελόνες μάλλινα πανιά για το καράβι της, εφοδιάζεται με κουβάδες και σκούπες, ταχτοποιεί τα ντουλάπια στην καμπίνα της, ακολουθεί σωστούς κανόνες διατροφής, αλλά και παραγγέλνει τα κατάλληλα εφόδια, βιβλία περί ναυσιπλοΐας, νιτσεράδα για τη βροχή και πυξίδα ώστε να είναι έτοιμη για όλα.
Η Νέλλη είναι μια φεμινίστρια σε μικρογραφία που τολμά και βάζει τα γυαλιά σε όλους τους ανόητους περισπούδαστους αρσενικούς συνομιλητές της, αποδεικνύοντας ότι η θηλυκή λογική είναι το ίδιο δυνατή με την ανδρική. Αυτό είναι το δεύτερο μήνυμα.